AMAIGABEA IZATEAREN NAHIA

Hau amaitzera doa eta oraindik gogoan ditut hegazkina hartu aurreko larunbat horretan kuadrillakoek egindako despedidan bota nituen negarrak beraiek agurtzerakoan...

Florentziara hilabete batzuk etortzeko aukera eman zidateneko lehen unetik izugarrizko zirrara sentitu nuen esperientzia hau bizitzeko aukera izateagatik. Baina aurreko egunetan ezinegon ikaragarria nuen, normala den bezala gauza berriek beldur pixka bat ematen dute, lagunik gabe , familiako kiderik gabe, neu bakarrik hiri arrotz batean.

Izugarrizkoa eta deskribaezina da hemen bizitako guztia; hiriaren edertasuna, bertako kultura, hizkuntza, lagun berriekin eginiko barreak, bisitatutako txoko guztiak… Lehen egunetik bertakoa naizenaren sentsazioa daukat eta konturatu naiz toki berrietan moldatzeko ahalmen ikaragarria dudala. Baina dudarik gabe hoberena nire burua sakon ezagutzeko aukera izan da eta kenduriko beldur guztiak.

Betidanik izan naiz oso pertsona independentea eta gauzak oso garbi dituena edo hori uste nuen behintzat. Hilabete hauei esker emozionalki askoz ere indartsuago naiz eta ideia pila bat argitzeko aukera izan dut. Hazkunde pertsonal prozesu ederra izan da.

Nire adinean ur baso batean itotzea normala dela uste dut, baino horrek ez du nahi esan gauzak lasai hartzea erreza denik, ezta ere norberaren arazoei pisua kendu behar zaienik. Baina orain benetan garrantzia duenari ematen diot garrantzia eta barne emozioak kontrolatzen ikasi dut.

Ohartu naiz askotan lagunen mendekotasuna izan dudala, gaur egun “codependencia emocional” deritzona.  Eta ohartu gabe gertatzen den zerbait da. Askotan ez naiz joan kontzertu edo antzerki asko ikustera beste inor ez delako animatu, eta ez dakit zerren zain nengoen. Orain nire gustuko zerbait egin nahi badut zuzenean neuk bakarrik egiten dut, eta ez naiz zain gelditzen norbaitek lagunduko ote didan edo nirekin etorriko den. Uste dut bizi hau nahiko motza dela nahi duguna ezin egin ahal izateko, eta ez dut galdu nahi bizitzeko aukera dudan esperientziarik. Gauzak ez dira gugana iristen, geuk lortu behar ditugu.

Ni lehen aipatutako ur baso batean itotzen diren pertsonetakoa naiz edo nintzen. Askotan gauza txarrei bakarrik erreparatu diet, inguruan ditudan beste mila onei eutsi beharrean. Betidanik pertsona positiboa izanik ere beste guztiek bezala etapa txarrak pasatu ditut, eta hemengo giroari esker horiek agurtzeaz gain, behin ere baino hobeto sentitzen naiz nire buruarekin.

Jabe bait naiz dudan sorteaz. Hemeretzi urte besterik ez eta liburu bat idazteko moduko abenturak bizi izan ditut. Izugarrizko familia dut, nire erabaki guztiak errespetatzen dituena eta nire ametsak lortzen laguntzen didana.  Munduko lagunik hoberenak ditut urrea balio dutenak eta beti barre eginarazten didatenak. Eta dudarik gabe onena nire buruaz arro nagoela. Arro nago naizen bezalakoa izateagatik, nire pentsakeragatik,  besteei emandakoagatik, lorturiko guztiagatik eta gizartea hobetzeko oraindik  lortuko dudanagatik.

Topikoa badirudi ere, ez dut nahi izan lana egiteaz bakarrik kezkatzen den pertsona horietako bat gero hipoteka, autoa eta familia mantendu ahal izateko. Ez nago egina horretarako eta bai, badakit bizitzak mila buelta ematen dituela , baina nire adinarekin ezin badut nire bizitza utopia bat bihurtu, noiz egin behar dut? Ehundaka amets ditut gordeta eta inork ez dizkit kenduko.

Benetan pertsona zoriontsua naiz, eta hau esatea pribilegio handia dela uste dut. Ilusioz beterik esnatzen naiz goizero eta bizitzako aro hau amaitzen bazait ere beste bat dator eta hau ere gogotsu hartuko dut; Uda eguzkitsu bat gehien maite ditudanekin eta gero unibertsitatea. Ez dakizue ze gogo ditudan lau urtez benetan gustuko dudana ikasteko ( eta ez da ironia). Jende berria, ezagutza gehiago, bidaia gehiago, abentura gehiago… Ze azkar pasatzen den denbora eta zein ederra den minutu guztiak aprobetxatu izana.

Azkenik, eskerrak eman nahi dizkizuet esperientzia hau bizitzeko aukera eman didazuen guztioi eta niganako konfiantza izan duzuenoi. Benetan bihotzez eskerrik asko.

Sarrera hau itxi nahi dut “The Friday´s Crew” taldearen Dena amaitu dela kantuko esaldi batzuekin:

  “Zenbat bizipen batetik bestera, inoiz ez dut ahaztuko bidean ikasi dudana”

 “Azkar denbora esku artetik, bizi izan duguna ez nuke nahi aldatzerik “

Maite Acedo Ramos